Μια απορία

Έχω μια απορία, η οποία προφανώς οφείλεται στην έλλειψη από μέρους μου κοινής λογικής.

Τώρα που αστυνομικός έπεσε θύμα δολοφονικής απόπειρας, γιατί δεν ξεχύθηκε στους δρόμους το "τυφλό ποτάμι της οργής", γιατί όσοι κόπτονται για τις "σφαίρες στην καρδιά της δημοκρατίας" δεν διαμαρτυρήθηκαν με ειρηνικές πορείες; Γιατί η αφαίρεση της ζωής ενός άνθρώπου αξίζει την οργή μας και δικαιολογεί πράξεις βίας ενώ η αφαίρεση (απόπειρα εδώ, ευτυχώς) της ζωής ενός άλλου όχι; Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο άλλος είναι αστυνομικός, άρα είναι "κακός"; Μήπως επειδη φοράει μπλε σημαίνει ότι παίζει με την άλλη ομάδα, άρα δεν μπορεί παρά να είναι "πουτάνας γιος/αστυνομικός"; Μήπως σκέπτονται όσοι ανησυχήσαν-προβληματίστηκαν με δυο μέτρα και δυο σταθμά; Πόσοι μπόγκερς μαύρισαν τις σελίδες τους (ουάου) επειδή ένας εργαζόμενος έπεσε θύμα τυφλής βίας; Γιατί όταν η πρόεδρος της ένωσης καθαριστριών δέχεται επίθεση με βιτριόλι ουρλιάζουν όλοι οι ανησυχούντες ότι δέχεται επίθεση το λαϊκό κίνημα ενώ όταν ένας εργαζόμενος στην αστυνομία τρώει σφαίρες κάνουν την πάπια; (θα μου πείτε ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις καταδίκασαν την επίθεση. Όπως ακριβώς ο Ομπάμα σήμερα "έσπασε τη σιωπή του για τα γεγονότα στη Γάζα" με τη φράση "με ανησυχεί βαθιά ο θάνατος αμάχων στη Γάζα". Ουάου).

Θέλω να πω μονάχα το εξής: ψωμοτύρι του κάθε εκ τους ασφαλούς ανησυχούντα (δηλαδή όλων ημών των εχόντων τουλάχιστον χρήματα να πληρώσουμε τη σύνδεσή μας στο διαδίκτυο τη στιγμή αυτή) είναι η αριστεροφροσύνη του ταβερνοκαφενείου, του ιλουστρέ λευκώματος για τον Τσε στο coffee table μας, του ταξιδιού στις Φαβέλες του Ρίο, των Φεστιβάλ του ΣΥΡΙΖΑ και, βεβαίως-βεβαίως, της πορείας.

By the way, σήμερα είναι τα Φώτα, rejoice.